आपल्यासाठी आम्ही बनवला ….
शुभ्र पांढरा काटेरी हलवा,
असा धडीला प्रेम भरा ने
तो स्वीकारावा …
तिळाचा स्नेह अन् गुळाची गोडी
देण्या घेण्यातून दृढता वाढे ….
विसरा मनातील किंतू अन् विचारतील परंतु ,
जोवरी चाले श्वास अन् उच्छवास
तोवारी जिव्हे द्वारे उधळा मधू
अन् उधळा सूगंध,
जसे अवसेच्या राती आकाश उधळतं चांदणे ….
आणी काजवे पण देतात हिरवा प्रकाश ….
मी रंजना राव, मुंबईस्थित ब्लॉगर, लेखिका, असून महाराष्ट्र शासनाच्या शिक्षण विभागात प्रशासकीय अधिकारी आहे.
मातृ भाषेतून माझे विचार आणि अनुभव यांचे, कथा कथना द्वारे हजारो वाचकांना वेगळ्या जगाची सैर करवून आणते. 💖
माझा लेखन प्रवास मी कर्जत येथे शिक्षिका असताना 89′ ला सुरु झाला.🕰️
माझ्या ब्लॉगवर तुमचा स्वागत आहे.
तुम्ही येथे आलात आहात याचा आनंद आहे!
on निसर्ग 😊 on ‼️माझे slogans ‼️ on Yoga on “तू सदा जवळी रहा…” भाग – 46 on Yoga
Step – 1 खास मागणीस्तव 🙏तुटलेले माहेर आणि अजून न जोडलेले सासर यामध्ये अडकलेल्या तरुण मुली आणि मुलांसाठी… “एक मिनिट” वालेनुस्के घेऊन आपल्या भेटीस आले
परवा अचानक मैत्रीण रेखा आणि भाची प्रीती बरोबर मराठी नाटक, “चारचौघी” बघायचा योग आला. अप्रतिम अशा कालातीत विषयाची मांडणी आहे नाटकाची. 91 मध्ये प्रसारित झालेले
र ला र, ट ला ट जोडूनरटाळपणे जमवलेल्या यमकांना मी म्हणत नाही कविता.उत्स्फूर्त पणे घरंगळणाऱ्या;अर्थ आणि आशयांनी भरून वाहणाऱ्या; शब्द मोत्यातून हृदयाच्या तारा छेडणाऱ्या; रोमांच
